हे आभाळा !

दाटलेल्या डोळ्यांनी तू पाहिलेस माझ्याकडे हे आभाळा,
तेव्हा माझ्या लाचार डोळ्यातून वाहू लागले अश्रू ...
तूही पाठवलेस पाण्याचे काही थेम्ब ..
जे मी झेलले माझ्या हातात ...
माझ्या हातात एक संगम ...
माझे अश्रू नि तुझे पाणी यांचा संगम !

दाटलेल्या डोळ्यांनी तू पाहिलेस माझ्याकडे हे आभाळा,
तेव्हा मी तुझ्याकडे पाहणे सोडून देणार होतो ...
पण त्याने काय होणार ..?
मी तुझ्याकडेच पाहावे लागते ..
तू तुझी ही काळी माया देत नाहीस तोवर माझ्या जीवनाला काय अर्थ आहे?

हे काळे छत्र काढून घेऊ नकोस .. हे आभाळा !